Maçların En İyisi, Maçların En Kötüsü  

Dün geceki maçların en iyisiydi, maçların en kötüsüydü.

Her Fenerbahçe - Galatasaray maçı keyiflidir, istisnasız. Bazen futbol adına hiç ama hiçbirşey bulunmaz, bazen bütün bir akşam bir direniş mücadelesi şeklinde kavga dövüşle geçer, bazen ise futbol şiirsellik noktasında yaşanır.

Dün gece bunların hiçbirinin aşırılığı yoktu ama hepsinden bir parça vardı.

1.dk dan 90.dk ya kadar, çok keyifli bir maçtı. Soguk biralar ve çerezler eşliğinde izledik maçı, ben ve iki galatasaraylı arkadaşım.

İtiraf etmeliyim, ilk golden sonra acaba bu maç farka mı gidicek diye düşündüm. Gitti. Ama ters yönde :)

Servet, Deivid, Josico, Lugano ve Gökhan Gönül maçın en iyileri olarak göze çarptılar. Zaman zaman Lincoln ve Hakan Balta Galatasaray adına parlasalar da performansları 90dk ya yayılmadı.

Bir paragrafı gurur ve utanç içerisinde Deivid e ayırmayı borç bilirim kendime. Bu müthiş adama ilk geldiği sene çok yüklendim, futbolculuğuna bile dile uzattım. Fakat o öyle bir utandırdı ki beni, her attığı golde, her çeviriği maçta, bir kez daha ona, onu tavsiye ettiği için Alex e ve ona güvendiği için Aziz Yıldırıma bir teşekkür borçlu olduğumu hatırlıyorum.

Bu arada,

Kasımda "4şk" başkaymış gerçektende ;) ...